Słowo jest jak pszczoła: posiada miód i żądło. Anonim

Miodu, jako symbolu wiecznej szczęśliwości, używano do balsamowania zwłok. Babilończycy grzebiąc zmarłych smarowali ich miodem. Dla starożytnych Greków był eliksirem życia i nektarem bogów. Podczas uczt używano go na równi z woda, oliwą i mlekiem.

Pszczoły zimują tworząc ściśnięty kulisty kłąb, temperatura wewnątrz wynosi powyżej 25°C. Spożywają w tym czasie pokarm, potrzebną temperaturę do przeżycia wytwarzają pocierając trzecią parą nóg o tułów.

U dzieci miód zwiększa odpornośc na choroby oraz wspomaga rozwój umysłowy.

Niegdyś miód wykorzystywano do słodzenia najróżniejszych potraw i napojów.

Miód zawiera głównie glukozę, fruktozę i maltozę, ale w jego składzie kryje się też ponad 50 różnych substancji aromatycznych.

Właściwości miodu akacjowego wykorzystywane są też przy schorzeniach nerek i dróg moczowych.

Właściwości miodu wielokwiatowego wykorzystuje się przy takich dolegliwościach jak: anemia, zmęczenie, zapalenie gardła, przeziębienie.

Przeciętny zasięg lotu pszczół na pożytki wynosi do 3 km, maksymalny zasięg wynosi 10km.

Miód rzepakowy ma właściwości detoksacyjne, przyśpiesza gojenie się ran i chroni przed zakażeniem.

Ze względu na antyseptyczne właściwości, po miód wrzosowy warto sięgnąć w stanach zapalnych jamy ustnej.

Żądło pszczoły wygląda jak harpun.

Po użądleniu pszczoła wyrywa go z tułowia razem z gruczołem żądłowym, który cały czas aplikuje jad. Dlatego natychmiast po użądleniu należy go usunąć wraz z żądłem zsuwając energicznie paznokciem, nożem.

Nie wolno natomiast wyciągać żądła sciskając palcem, ponieważ wcisniemy jad, który znajduje się w gruczole żądłowym na końcu żądła.